szyja

Dyskopatia szyjna jest dolegliwością cywilizacyjną. Zaburzenie to jest nierozerwalnie połączone ze stylem życia. Niepokojące jest to, iż choruje na nie jeszcze więcej młodych osób. Dyskopatia szyjna zachodzi w efekcie zwyrodnienia krążków międzykręgowych oraz jest źródłem wielu nieprzyjemnych dolegliwości. Osoby chorujące na dyskopatie szyjną najczęściej skarżą się na zmniejszenie sprawności i ból w obrębie szyjnym. Z badań wynika, iż trzydzieści procent wszelkich wypadków dyskopatii jest właśnie dyskopatia szyjna. Najczęściej przejawia się ona ciężkim uciskiem w strefie stawów barkowych, łopatki i karku. Ból pojawia się również przy dotyku strefie szyi i ruchu w zakresie stawu barkowego. Dyskopatia szyjna przejawia się nie tylko uciskiem, potrafią jej również wtórować różne sygnały takie jak mrowienie, drętwienie a w ekstremalnych przypadkach chociażby niedowłady.

Dyskopatia szyjna – etiologie

 

Dyskopatia szyjna może być wywołana wieloma etiologiami. Wielu spośród nich nie jesteśmy w stanie uniknąć, na przykład tychże pochodzących z przebiegu starzenia się organizmu. Do najpopularniejszych etiologii wywołujących dyskopatie szyjną trzeba zakwalifikować między innymi:
szyja

  • brak aktywności fizycznej,
  • dysbalans mięśniowy,
  • mocne oraz niekontrolowane skrętne ruchy głową,
  • niestabilny odcinek szyjny kręgosłupa,
  • przeciążenie odcinka szyjnego kręgosłupa,
  • duże rozciągnięcie mięśni,
  • stres,
  • łączące się drobne urazy,
  • urazy komunikacyjne,
  • wadliwą budowę kręgosłupa,
  • wady postawy,
  • uwarunkowania genetyczne,
  • zwyrodnienia.

 

Dyskopatia szyjna – sygnały

 

Dyskopatia szyjna może się przejawiać na mnóstwo innych rodzajów, jest to zależne od poziomu zaawansowania dolegliwości i jej budowy. Dyskopatia szyjna może skutkować między innymi:

  • ból okolic karku,
  • ból okolic barków,
  • ból w zakresie kręgosłupa szyjnego,
  • ból głowy,
  • drętwienie kończyn górnych,
  • niedowłady,
  • wymioty,
  • omdlenia,
  • zmęczenie kończyn górnych,
  • przykurcze,
  • wymiotów,
  • schorzenia czucia,
  • zawrotów głowy,
  • ograniczenie elastyczności w obszarze szyi.

W sytuacji nastąpienia niepokojących dolegliwości trzeba niezwłocznie skontaktować się ze specjalistą. Opóźnianie rozpoczęcia leczenia może skutkować wzmożeniem się symptomów. Postawienie skrupulatnej oceny jest możliwe tylko po zakończeniu specjalnych badań obrazowych. Dzięki nim można w precyzyjny sposób zweryfikować w stan kręgosłupa szyjnego i poziom zaawansowania zmian zwyrodnieniowych.

 

Rozwój dyskopatii szyjnej

 

Dyskopatia szyjna przebiega w paru etapach. W zaawansowanej dolegliwości dochodzi do zniszczenia kości kręgosłupa. Rozwijający się stan zapalny kręgów powoduje ich przerastanie oraz uciskanie na nerwy, co powoduje charakterystyczne sygnały dyskopatii: ból, drętwienie, niemożność poruszania szyją. Słabe kości przenoszą automatycznie ciężar na otaczające więzadła oraz mięśnie, co tylko zwiększa nasilenie dolegliwości bólowych.

Formy leczenia dyskopatii szyjnej

 

Dyskopatię szyjną potwierdzą analizowania : RTG kręgosłupa w projekcji przedniej/tylnej i bocznej, tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny kręgosłupa. Leczenie nieinwazyjne jest wykonywane w zdecydowanej części wypadków, bo zwiększające się dolegliwości bólowe, prędzej lub później, skłaniają do konsultacji u specjalisty. Nieoperacyjne formy leczenia dyskopatii szyjnej to rehabilitacja, fizjoterapia oraz łagodzenie ucisku środkami. Formy operacyjne są brane pod rozwagę wyłącznie wówczas, jeśli leczenie zachowawcze nie daje żadnej poprawy. W wypadku jeśli leczenie zachowawcze nie daje efektów, konieczne jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego, który polega zwłaszcza na usunięciu pacjenta dysku (nukleotomia). Jest to forma mało inwazyjna a u osób do blisko 40 roku życia pozwoli na wykorzystanie tzw. protezy dysku, która odtwarza ruchomość oraz elastyczność usuniętego dysku.

Sposoby leczenia dyskopatii:przenośna skórna nukleoplastyka laserowa PLDD, nukleoplastyka metodą Disc-FX, nukleotomia endoskopowa z dojścia tylnego lub bocznego, mikrodyscektomia szyjna z implantem cage, OP, prodisc.

 

Ćwiczenia na ból karku

 

Rehabilitacja w dyskopatii odcinka szyjnego jest najpopularniejszą metodą leczenia. Środki przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz relaksujące dają tylko chwilową ulgę, ale nie zniosą chorób na zawsze. Powszechnie na starcie wykorzystuje się gorset, żeby unieruchomić oraz tym samym odciążyć kręgosłup. Później warto ćwiczyć, żeby wzmocnić stabilność karku. Ćwiczenia rozciągające zwiększają przestrzenie międzykręgowe, dzięki czemu odciążane są nerwy oraz znika część dolegliwości bólowych. Masaże oraz leczenie ciepłem natomiast relaksuje mięśnie oraz więzadła oraz relaksuje.

 

Przykładowe ćwiczenie na dyskopatię szyjną

 

Usiądź na krześle z wyprostowanym kręgosłupem. Prawą rękę przyłóż do prawego ucha. Uciskaj głową na rękę przez 5 sekund stawiając jak największy opór ręką. Odpocznij kila chwili oraz powtórz zadanie również dziesięć razy. Zmień stronę. Inne ćwiczenia mają zbliżony przebieg tylko zamieniają się kierunki nacisku głowy oraz oporu dłoni. Przyłóż ręce do czoła oraz uciskaj głowę do przodu. Możesz również spróbować tego samego trzymając ręce na potylicy. Rozluźniaj nacisk po blisko 5 sekundach, rób wymaganą przerwę oraz powtarzaj.

 

 

 

[Głosów:2    Średnia:2/5]

BRAK KOMENTARZY

ZOSTAW ODPOWIEDŹ