łuszczyca

Łuszczyca jest jedną z najczęściej występujących wad skóry o przewlekłym oraz nawrotowym charakterze. Jest mnóstwo innych obrazów łuszczycy, natomiast cechą łączącą jest zwiększona proliferacja (rozrost) naskórka w rezultacie czego, dochodzi do obecności złuszczających się wykwitów grudkowych, ustępujących bez występowania blizn. Łuszczyca może mieć ograniczone okolice ciała, objawiając się nielicznymi ogniskami czy może być ciężkie zaburzenie zajmujące całą skórę oraz stawy, doprowadzając do kalectwa.

 

Łuszczyca – objawy

 

łuszczycaPodstawowym symptomem łuszczycy są wykwity skórne, które powoli znikają pośrodku, tworząc postacie festonowate. Początkowo zmiany połączone z łuszczycą pojawiają się na przestrzeniach wyprostowanych (prostowniki kończyn – łokcie, kolana; pośladki; okolice kości krzyżowej), później pojawiają się i na skórze głowy, twarzy, stopach oraz dłoniach. Najczęściej ocenia się łuszczycę zwykłą (psoriasis vulgaris) i łuszczycę paznokci (psoriasis unguium), myloną z grzybicą. Wtedy w klubu z łuszczycą na płytce paznokciowej widać poprzeczne rowki oraz zagłębienia, pod paznokciami powstają żółto-brązowe plamy, następuje znaczne pogrubienie warstwy rogowej naskórka czy dochodzi do odwarstwienia płytki paznokciowej. Zmianą dominującą w wypadku łuszczycy jest grudka barwy czerwonobrunatnej. Jest ona odgraniczona od zdrowej skóry i ma złuszczającą się powierzchnię w formie srebrzystych łusek, których zdrapanie powoduje powstanie kolejno dwóch symptomów:

  • objawu świecy stearynowej – po zdrapaniu powierzchnia staje się błyszcząca, jakby powleczona stearyną,
  • objawu Auspitza – polegającego na pojawieniu się na powierzchni kropelki krwi, w efekcie uszkodzenia naczyń brodawek skórnych.

Wczesne zmiany połączone z łuszczycą mają charakter drobnych grudek. Wysiewy tego rodzaju są na otwartych przestrzeniach skóry, często po przebytej choroby. Jednak zmiany w całości rozwinięte są wiele większe oraz sięgają rozmiaru paru centymetrów, pokrywając się mocno przylegającymi łuskami. Taki twór określamy blaszką łuszczycową, mogąca być „obrączki” z ustępowaniem symptomów w ich centralnej części. Dodatkowo, należy wspomnieć o objawie Koebnera polegającego na wiązaniu się zmian łuszczycowych, wzdłuż linii zadrapania naskórka, po upływie 6-12 dni. Jest on tylko w aktywnej formie łuszczycy.

 

Łuszczyca – etiologie oraz typy

 

Wśród etiologii łuszczycy wymienia się elementy genetyczne, choć jeszcze nie odkryto genu, który ją powoduje. W mechanizmie patogenezy ujmuje się przede wszystkim elementy immunologiczne, czyli nieprawidłowe działanie limfocytów T oraz cytokin. Do etiologii inicjujących manifestację zmian skórnych kwalifikuje się m.in.:

  • choroby bakteryjne oraz wirusowe, np. anginę ropną, zakażenia paciorkowcem czy drożdżakami, zapalenie migdałków podniebiennych, różyczkę, odrę, półpasiec;
  • długotrwałe rozdrażnienia skóry czy uszkodzenia mechaniczne, np. zadrapania, blizny, rany chirurgiczne, poparzenia słoneczne, długotrwały nacisk;
  • niektóre lekarstwa oraz alkohol, np. sole litu, środki antymalaryczne, interferon,
  • zmiany w gospodarce hormonalnej – czasem łuszczyca uaktywnia się pod wpływem zmian hormonalnych, występujących w stanie dojrzewania lub przekwitania,
  • grzybice oraz drożdżyce – negatywnie oddziałują na sygnały łuszczycy, zwłaszcza u osób z nadwagą, które mają uwarunkowania genetyczne do wzrostu łuszczycy,
  • różne dolegliwości – łuszczyca może nastąpić u osób chorujących na cukrzycę typu II oraz będących w podeszłym wieku, a również u pacjentów na dnę moczanową.

Nasilenie symptomów łuszczycy potrafią skutkować: duże wstrząsy psychiczne, stres, nadwaga, deficyt snu, palenie papierosów, ciasne ubrania wykonane ze sztucznych materiałów, brak czy zbytnia higiena i wykorzystywanie nieodpowiednich kosmetyków.

Charakteryzuje się kilka typów łuszczycy, a bardzo popularne to:

  • łuszczyca pospolita – wypukłe obszary rozognionej skóry pokryte srebrnobiałą łuską;
  • łuszczyca plackowata – duże, zlewające się wykwity;
  • łuszczyca kropelkowata czy grudkowa – liczne, niewielkie, owalne punkciki zmian patologicznych na wielkich obszarach skóry, np. tułowiu;
  • łuszczyca uogólniona, czyli erytrodermia łuszczycowa – rozległe zapalenie oraz łuszczenie się skóry na wielkich przestrzeniach ciała z cechami współtowarzyszącymi: świądem, temperaturą, uciskiem, obrzękami oraz schorzeniami wodno-elektrolitowymi;
  • łuszczyca krostkowa – krosty w łuszczycy krostkowej wypełnione są jałową treścią ropną. Kluczowe dla łuszczycy krostkowej zmiany są rumieniowe. Wykwity o charakterze zapalnym najczęściej pojawiają się w czasie łuszczycy krostkowej na rękach oraz stopach, rzadziej w formie rozlanych „łat”;
  • łuszczyca brodawkująca – nierównomierny przyrost oraz rogowacenie naskórka;
  • łuszczyca odwrócona – sączące zmiany na przestrzeniach zgięciowych (pod kolanami, na łokciach) bez obecności łuski, najczęściej u osób starych;
  • łuszczyca wysiękowa – charakteryzuje się umiejscowieniem w strefie fałdów czyli np. wspomnianych organów płciowych. Może prowadzić dolegliwości reumatologicznej, zwanej łuszczycą stawową. Jej formą jest łuszczyca brudźcowa, wyróżniająca się przerosłymi oraz uwarstwionymi strupami;
  • łuszczyca stawowa – dolegliwość reumatologiczna, zajmująca stawy oraz mogąca doprowadzać do trwałego inwalidztwa.

 

[Głosów:2    Średnia:3/5]

BRAK KOMENTARZY

ZOSTAW ODPOWIEDŹ